Als ik ergens een hekel aan heb, zijn het mensen die scheten laten in de trein. Zeker als het druk is. Er zijn er ook die een scheet laten in een volle coupe vlak voor de trein stopt op een station, naar buiten lopen en dan van in de coupe kijken voor de reacties. Schaamteloos.

Ach ja, 'shit happens'.
Ik begrijp de irritatie maar er zijn ergere dingen in de wereld

Ik vind het ook wel lekker om een poepie te laten in de trein. Ik geef gewoon de buurman de schuld.

Ik kan mij alleen maar bij de vorige sprekers aansluiten. Het is heel geniepig om een zachte stinkende scheet te laten en dan iemand anders de schuld te geven. Aan de andere kant een harde sonore bas als scheet is ook niet plezierig.

Wees blij dat de scheterd nog een goeie controle heeft over zijn "achterkant" en dat ie niet per ongeluk een beetje dun door zijn broek laat vloeien... Dat stinkt pas!

Iemand al een keer meegemaakt dat iemand het echt in zijn broek heeft gedaan in de trein?

Ja hoor!
In Parijs moest ik van station Nord naar Austerlitz. Koffer en tas bij me. Met de metro is deze overstap het best en snel te doen.
Helaas ! ik kwam dus 'vast' te zitten in de tourniqutte c.q. draaideurtjes . Dit soort komt dus ook in Nederland op metro/NS/ tram emz/ systeem.. Kaartje was ik kwijt door het gehaanes met de koffer aansluiting gemist een hoop gedoe.
Als je dan hoort van de beleidmakers hoe handig de OVchipkaart is,
denk ik ; dat stinkt naar de grootste drol!!

Het is heerlijk om poepies in de trein te laten. Ik vind het fantastisch om iemand de schuld te geven. En ik schaam mij er niet voor.

We hebben het nu steeds over scheten. Maar zit het met boeren laten. Ik kom geregeld dronken kerels tegen in de trein die erop los boeren. NS, doe er wat aan!!!!!

Ik vind het heerlijk om in de trein een scheet te laten. Zo?n stille. E?n die je al een tijdje aan voelt komen. E?n waarvan je weet dat hij gaat stinken. E?n die je onder geen beding zou laten bij je (eventueel aanstaande) vriendin als de relatie minder dan drie maanden gaande is. E?n die je billen doet verwarmen. De kunst is dan om geen uiterlijke vertoning van flatulentie te laten zien. In de kaartsport noemt men dat een pokerface. En op het moment dat de geur je eigen neusgaten bereikt, met een big smile in de rondte kijken of anderen het ook ruiken. De mooiste uitdrukkingen ontstaan op de gezichten van mensen die net doen of er niets aan de hand is, maar waaraan je kunt zien dat men vecht tegen zuurstofgebrek in de hersenen veroorzaakt doordat het methaangas dat de opname ervan in de longen verminderd.


Naast de bevrijding van de beknellende druk in je darmkanaal, is het gewoon leuk...

Dus jij was het 'de geniepige',
you're the source of the smelly!

Ik vind het wel lekker in de poop!

I
n het openbaar scheten laten bijvoorbeeld in een overvolle trein of bus. Ook al is het een stille scheet, maakt niet uit. Een scheet is een scheet. Dat het een stille is, maakt de geur niet minder erg. Diegene moet er eerlijk over uitkomen dat hij of zij de dader is. Diegene moet de consequenties aanvaarden.

niks is adembenemender dan onwelriekende luchten op openbare plaatsen, net zoals roken op de meeste openbare plaatsen verboden is, zou dat ook met scheten moeten, want passief ruiken is slecht voor de gezondheid, behalve als het eigen product is. Als dit er door komt (goede woordkeuze) dan mogen horeca zaken gerust zijn, ze moeten geen extra ruimte voorzien, die is er namelijk al, de wc. Er is ??n verschil met roken, een roker kan men ondubbelzinnig aanwijzen, een schetenlater is aarsmoeilijk (wederom goede woordspeling), tenzij men met twee in een lift staat, en dan nog is het moeilijk hem te berispen over zijn ontoelaatbare uitlaten, de welvoeglijkheid laat dat niet toe u hierover uit te laten.

naomi_mclaurence@yahoo.com
My name is Naomi Mclaurence from Ivory Coast, living in Senegal Dakar. I was delighted when i saw your profile in austin.pins-web.net and after going through it then i decided to contact you so that we can be best of friends and i will like to know you better. i will like you to reply me through my private email box(naomi_mclaurence at yahoo dot com) so that we can communicate further and i will give you my picture and also tell you more about myself .
Thanks, excepting to receive your reply soon.
Miss. Naomi.

[www.youtube.com]

Ik moest als treinconducteur eens een trein naar Brussel controleren.Tijdens de controle moest ik juist een windje laten.Ik probeerde zonder een grimas te laten de billen te knijpen om die wind in te laten.
Nu spoedde ik me om tussen de vouwbalgen de ongenode gast te laten verdwijnen.Nu zat er in het coupee een dokwerker die juist naar huis ging.Die stond even op en liet daar een scheet vanjewelste.Zo een geluid.En op dit zelfde ogenblik ontsnapte de mijne zonder een piep te laten.
De dokwerkerit is de eerste keer dat die scheet bij mij stinkt.
Buiten mij weet niemand tot hiertoe wie nu gestonken heeft.
big ietie

Tien pond scheten
Oftewel vijf kilo darmgas, schoon aan de haak.
De scheet blijft een fascinerend verschijnsel. Er gaat geen dag voorbij of ergens op de wereld zorgt een ruft voor opschudding. Van Alaska tot Zimbabwe. Doorgaans ontaardt de situatie in een lachsalvo van de betrokkenen, en gaat het voorval gepaard met schaamte bij diegene waarbij de sluitspier een moment van onachtzaamheid genoot. In een ander geval zorgt de scheet met speels gemak voor een status quo, waarbij iedereen - incluis de delictpleger - weet in welke situatie men is verzeild, maar wordt de scheet professioneel genegeerd, en maakt de ruft in zijn volle ornaat onderdeel uit van Het Lijden. Er zijn maar weinig gevallen bekend waarin een wind tot de dood heeft geleid. De consternatie omtrent een 'pufje' is wat dat aangaat dus relatief onschuldig.

Amsterdam. 5-12-2008.
Het meisje voor me in de rij, liet er eentje vliegen. Een schoolvoorbeeld: ik hoorde hem, ik rook hem, en na een tijdje begon ik hem ook te voelen. Je kon er 'U' tegen zeggen, maar ja, welke idioot praat er nu tegen winden? Hoewel haar wind dus aan alle eisen voldeed, voldeed ze absoluut niet aan het signalement van een notoire ruftenlater. Ze was tenger, droeg een bloemrijke jurk, en ze had haar blonde haar opgestoken in een speelse knot. Dit type vrouw behoorde geen scheten te laten. Zij is voorbestemd om hand in hand te huppelen door een hoge heide, om overrijpe braampjes te plukken, om zoete vingertjes af te likken, en picknickkleedjes uit te vouwen in een stralende zomerzon. De man ergens voorin de rij naast me: ja, dat was een prototype. Die zou je nog eens om tien pond darmgas kunnen vragen. Hij zou het voor me inpakken, vragen of het een onsje meer mag zijn.

Op een school in Nebraska heeft een onafhankelijke commissie onderzoek gedaan naar winderigheid. De uitslag frappeerde mij ten zeerste: men vindt het laten van boeren minder wenselijk dan een scheet. Het oprispende maaggas, zo zegt het merendeel van de ondervraagden, is een bewuste keuze van een individu. Een scheet daarentegen vindt men veelal het gevolg van desolate onmacht, zenuwen, en een product van hen die hun lichaam (en met name de sluitspier) niet meester zijn. De scheet werd dus vergeven, de boer niet.

Ik ben zelf dol op scheten. Het dekbed gesloten houden en dan ineens open gooien, heeft menige zondagochtend tot een feest gemaakt, en mijn slaapkamer tot een no-go area. Maar er is niets eerlijker dan dat: dichter bij de natuur kom je zelden.
En als je me niet gelooft, dan moet je het zelf maar weten...
Juist. Tien pond.

Een warme zucht glijdt langs mijn been
Van jouw billen tot aan mijn teen
O kortstondige vreugd
Is het uw geur of doet uw bries mij deugd

niet alleen in de trein man, wat d8 je in een darkroom van n discoteque??

Heyo luister ik ben de TJ uit Laren. De Gooische Boii je weet et !

Ik had vanochtend nog een keiharde scheet gelaten, maar er zat zo'n oud vrouwtje naast me en ze vroeg of ik het niet meer wou doen..
Maar mijn vriendje had het net die avond ervoor uit gemaakt met mij
Dus ik pakte haar stok af en gooide het verder in de gangpad. Ik heb haar ook in het gezicht gespuugd en daarna swaffelde ik haar keihard in haar gezicht.
En TERECHT !
Want ik vind zelf dat je gewoon scheten mag laten omdat het een natuurlijke gebeurtenis is.

VINDEN JULLIE DIT OOK ????

Ik vind het zeer onterecht om mensen in het gezicht te spugen, alleen omdat mevrouw vroeg of je geen scheet meer wilde laten. Want, het stonk waarschijnlijk zo erg, dat ze ter plekke een gasmasker had gewenst. Nu schijnt het ook zo te zijn, dat je je eigen scheten lekker vindt ruiken, en die van andere mensen niet. Dus je kunt het andere mensen niet kwalijk nemen als ze flauwvallen.
Het is inderdaad zo dat het ongezond is om scheten in te houden, maar probeer om minder lucht binnen te krijgen. Dan zal het aantal scheten per dag aanzienlijk dalen.

P.S.: TJ 1vc3, probeer eens een cursus schetenbeheersing. Even googelen op internet, dan vind je het wel. Ik weet een heel goede kliniek in Alvarna, in het land Madagaskar. Ik ben er al een paar keer op vakantie geweest, en het werkt echt heel goed!

Een scheet. We hebben er allemaal al eens mee te maken gehad. Hetzij als de veroorzaker, of als de opsnuiver ervan. In de meeste gevallen is het produceren van een wind prettiger dan het inhaleren, tenzij de scheet van jezelf is. Het is bekend dat er niets boven een eigen scheet gaat.
De reacties op een scheet zijn heel verschillend. Het is vaak afhankelijk van het moment waarop. De meest voorkomende impuls na een wind is toch de weglopende mens. Toch is het wel eens interessant om eens stil te staan bij het begrip ‘winden laten’.
Een scheet wordt namelijk niet zomaar gelaten. Achter iedere wind zit in feite een verhaal. Een mens wil door het laten van een scheet als het ware iets kwijt. Hij wordt vaak gebruikt om in een vrolijke omgeving iemand kwaad te krijgen. Vaak is dat je vrouw. Maar hij wordt ook wel eens gehanteerd om in een gespannen sfeer de ban te breken. Een vastgelopen vergadering of saaie verjaardag krijgt dan ineens een heel andere wending. De later van de scheet wordt dan in principe altijd getrakteerd op een lachsalvo. We hebben het hier over het fenomeen ‘lachen om een scheet’. Het lachen duurt meestal totdat de geur bij de eerste vreemde neus aankomt.

De wind is sowieso indrukwekkend, al was het alleen al om zijn vele varianten. De inhoud van de scheet is dan heel belangrijk, wat wil men ermee bereiken. Voor de beginnende schetenlater zijn er een paar punten waar je op moet letten. Het is vooral niet de bedoeling om zomaar rücksichtslos in het wilde weg te schijten Een wind moet goed onderbouwd zijn. Iedere scheet heeft namelijk een functie, een bedoeling. Een beste voorbeeld van ‘de nutteloze wind’ is er een waarbij het niet gaat om de decibellen of de bijbehorende stank, want die zijn altijd hetzelfde. Het is dan puur een vorm van overtollige energie die vrijkomt. Het zijn allemaal dezelfde scheten, alleen het gezicht dat je erbij trekt is telkens anders.

Dan zijn er nog de natte scheten. Natte scheten zitten vrijwel meteen tegen het doek. Zij voorzien kleurloze onderbroeken van een laagje carbolineum. Gewone onderbroeken worden dan automatisch merkonderbroeken en de wasmachine verricht vervolgens dankbaar werk.
Ook heel bekend zijn de geniepige winden. Je ruikt ze vaak in drukke gezelschappen. Ze zijn 9 van de 10 keer bedoeld om ruimte te winnen. Er ontstaat een grote cirkel rondom de dader en opstappende mensen die zich met gefronste wenkbrauwen in de verdrukking werken.
Stiekeme scheten willen ook wel eens werken in de kleine ruimte. Staande in een overvolle bus heb ik wel eens zo’n exemplaar laten vliegen. Een man achter me tikte mij op de rug en zei met een nijpende stem: ‘Hallo, u staat niet alleen in deze bus hoor’. Waarop ik antwoordde: ‘Maar u dacht toch niet dat ik hier voor iedereen een scheet ga laten’.
Stinkscheten gaan het langst mee. Je kunt er vaak minutenlang ‘plezier’ van hebben. Het gevolg is dat de slachtoffers met de neus in de hals van hun trui kruipen. Het plezier van de dader is er niet minder om. Toch zeker als je er aan toevoegt: ‘De wind staat weer gunstig vandaag’.

Maar er gaat toch niets boven de ordinaire harde scheet. Ik heb wel eens zo’n keiharde scheet gelaten, dat mijn vrouw, die boven stond te stofzuigen van boven riep: ‘Zei je iets, schat?’ Kijk, zulke knallers maken natuurlijk een onvergetelijke indruk. Toch zeker aan dit verhaal, waar toch duidelijk een luchtje aan zit. Ik zette de muziek die uit de stereotoren galmde wat zachter en schreeuwde terug naar boven: ‘Nee hoor scheet, het was slechts een wind’.

Boven in de dubbeldekkertrein was het gezellig. De lenteregen kletterde tegen het raam. Ik rook de heerlijke regengeur die van de weilanden waar we doorheen raasden opsteeg.

Maar langzaam werd die geur door een andere overstemd. En de stilte, die vlak na het instappen in de trein had gehangen werd steeds vaker verstoord door…

Ja, door wat? Plofjes, giertjes, knallen, reutels, knetters en geluiden als van leeglopende ballonnen.

Het zal toch niet, dacht ik, dat de hele coupé en masse aan het scheten laten is geslagen?

Maar jawel hoor. Het is maar goed dat je in treinen niet meer mag roken, anders was de onze ontploft.

Een vrouw naast mij, die een oorverdovende knal voortbracht, als van een illegale strijker, legde het me uit.

"Het komt," zei ze, "door de Gezond Nu!" Ze was nauwelijks verstaanbaar en ze sprak met horten en stoten, ze hapte naar verse lucht in de bedompte dubbeldekker waar de ramen niet van open konden.

"Het inhouden van winden is ongezond, het kan vreselijke gevolgen hebben."

"En wat dacht je van het niet inhouden," zei ik, terwijl ik zelf ook maar een duit in het zakje deed. Mijn stoel trilde, mijn wind deed me even boven de stoel zweven, alsof ik op een luchtkussen zat.

Ik las het interessante artikel, waarin haarfijn wordt uitgelegd waarom je scheten de vrije loop moet laten.

Toen ik het bijna uit had begon de vloer onder ons te kraken. Met een donderend geraas viel de ruftende massa op de beneden ons gezeten reizigers, die intussen ook het nieuws uit de Gezond Nu hadden gelezen. Gelukkig kwamen we op dat moment aan op station Utrecht. Sissend openden zich de deuren en in en flatulent gebulder rolden de winden en hun eigenaars het perron op Ik voelde me ontzettend opgelucht.

I've noticed when travelling on the underground trains in London that often the smell of a fart is noticeable. There is very little way of determining who carried out the act of grunting which makes it difficult to convince people that it wasn't oneself who let out the tommy-squeaker. What I would suggest is a guff-activated alarm, built into the underwear, that screams out the name of the person who trumped. It wouldn't need to be a nasty message, simply a notice of air-passing such as 'Sorry, due to <reason>, I have inadvertently dropped one". This would avoid the embarrassment of taking blame for the air-biscuit that wasn't caused by oneself.

Aan de man die vanmorgen naast mij op de trein richting Bxl-Zuid zat: ik weet wel dat jij de dader was. Die scheet kwam van u! Ik heb de zetel voelen trillen, waarna er een redelijk onaangename geur mijn gevoelig reukorgaan binnendrong. En dan doen alsof uw neus bloedt. Foei!

Scheten laten is heel lekker, vooral op kantoor doe ik het frequent en met genot.
Lekker stiekem, wetende dat de geur van rottende eieren zo de neusgaten van me collega's bereikt. Dan heb ik moeite om mijn lach in te houden. Bij mij blijven ze ook heel lang hangen en als je een tijdje van de kamer bent geweest, ruik je ze nog als je terug komt.
En 10 scheten in één uur is bij mij geen zeldzaamheid.

Niemand kan op tegen de master scheten van mij. Ik laat ze altijd en overal keihard.
99% van mijn scheten zijn niet om te harden, de smell is ongeveer 5 minuten.

Ik heb teveel rotte eieren gegeten in een vorg leven.

Mijn vrouw noemt mij altijd Master P the widow maker

Laat me niet lachen.

Volgende week vind iemand het ontzettend vervelend als je de door mij uitgeademde lucht moet inhaleren.
Tjonge jonge want zijn jullie voor een vieze zeikerds.

Als je frisse lucht wilt tijden je reis koop dan een scooter of brommer.

Als je niet tegen andere mensen kan en hun natuurlijke uitspattingen niet kunt accepteren wtf doe je in een trein?

When you're sharing a train with someone the potential for an innocent emission to become an embarrassing blunder is immense. Follow these somewhat fail proof steps to keep the respect level the same as it was before you passed gas. While not limited to the train, the same technique when mastered can be applied to any number of places, such as waiting in line en in bed etc.


Step 1 Position yourself on your back (when possible), lying flat with your hands on your sides. Try not to call too much attention to yourself. Be natural.
Step 2 Slowly slide your hands under your buttocks with your palms placed upward. Left palm on the left buttock and right palm on the right buttock with the thumbs pointing out away from each other.
Step 3 Firmly position the tips of your fingers on the crevice edge of the buttocks and slowly spread your cheeks apart. You want to do this slowly and until your sphincter is sufficiently open.
Step 4 With your sphincter open, gently push the gas out of your anus by mildly bearing down. They key is to let it out slowly and silently. Imagine blowing a mouthful of air through loosely pursed lips. Too fast and strong will cause the lips to vibrate and emit noise. It's roughly the same effect.
Step 5 When you've passed as much gas as you can, release the buttocks and let your sphincter close back up naturally.
Step 6 Congratulations! You've just emitted gas without anyone knowing.